zaterdag 29 januari 2011

De macht van het volk

Ik heb op dit moment niet zoveel te melden over boeken. Niet dat de boekaankopen zijn stil gelegd (verre van dat) maar gewoon omdat ik even niet weet wat ik daarover kan schrijven. Januari, februari... het zijn maanden waar ik me doorheen worstel in afwachting van de lente.
Ik ben twee weken erg ziek geweest wat veel te lang is voor mijn doen -- mijn afweersysteem werkt normaal gesproken buitengewoon effectief en snel, alleen deze keer dus niet.

Op dit moment winden de gebeurtenissen in de Arabische wereld me buitengewoon op. Na Tunesië grijpt nu ook het volk van Egypte de macht, zo lijkt het. De impact van deze gebeurtenissen is nog nauwelijks te bevatten. De aandacht hiervoor in de media vind ik vrij beperkt, mijns inziens is dit de belangrijkste gebeurtenis in de wereld sinds het uiteenvallen van de Sovjetunie en de andere communistische landen in Oosteuropa.

En dan dit: een 45-jarige Nederlandse vrouw, Zahra Bahrami is vandaag opgehangen in de feodale islamitische dictatuur van Iran. Een prachtvrouw is vermoord door achterlijke godsdienstfanaten. Ik heb het 15 jaar geleden al helemaal gehad met de islam als staatsgodsdienst. Nu heb ik hoop dat de revolutie die begonnen is in Tunesië, en zich op dit moment in Egypte voltrekt, hierna overslaat naar Iran.


Wat mij betreft komt er eindelijk een snel einde aan al die dictatoriale, feodale, monarchistische en politionele staten in de islamitische wereld.
En wanneer de haantjes in Israël ook hún macht willen opgeven is de wereldvrede aanstaande.

Dood door ophanging:

In vroegere tijden kreeg een veroordeelde een touw om zijn nek geknoopt dat over een stevige tak werd geworpen. De veroordeelde werd vervolgens omhooggetrokken en stierf door verstikking. Later ontdekte men dat de dood sneller intrad wanneer de veroordeelde een val maakte. Bij experimenten ontdekte men dat bij een te korte val de veroordeelde langzaam stierf, terwijl bij een te lange val er een kans was dat het hoofd van de veroordeelde werd afgetrokken. Dat laatste gebeurde bij Barzan Ibrahim, het hoofd van de Mukhabarat, Saddams geheime dienst. Die werd geëxecuteerd op 15 januari 2007 met de lange val en raakte onthoofd. In de 19e eeuw werd ontdekt dat de ideale vallengte berekend kon worden door 1260 te delen door het gewicht van de veroordeelde (in ponden). Iemand van 50,8 kilogram (112 pond) zou een val van 3,43 meter (11,25 voet) moeten maken om onmiddellijk te sterven. Later werd de formule gecorrigeerd voor de leeftijd, geslacht, lichamelijke conditie en postuur. Door deze "ideale" val breekt de nek en wordt ook het ruggenmerg op een hoog niveau onderbroken (meestal tussen de 1e en de 2e Wervel, hangman's fracture), waardoor onmiddellijk een verlamming van het gehele lichaam inclusief de ademhalingsspieren optreedt, zodat de veroordeelde niet meer kan spartelen en niet meer kan ademen. Daarnaast drukt het eigen lichaamsgewicht ook de halsslagaders dicht zodat de hersenen niet meer van bloed worden voorzien. Meestal zal vooral door dat laatste binnen circa tien seconden bewusteloosheid intreden en de hartdood na circa acht minuten.

Het zal je geliefde maar zijn.

zaterdag 1 januari 2011

Gelezen boeken 2010

In 2010 las ik in ieder geval 90 boeken (26 meer dan in 2009), van deze boeken heb ik namelijk een aantekening gemaakt. Daarnaast zijn vele boeken meer doorgebladerd, of heb ik er stukjes uit gelezen. Nog niet alle boeken zijn uit.
De lijst bestaat voor 78% uit fictie, 17% non-fictie en 5% (auto)biografiën.

Van Bernlef las ik het meest, 9 boeken (eentje niet uitgelezen). Ik herlas 6 boeken van het Zweedse schrijverspaar Sjöwall en Wahlöö. Ik ontdekte Charles den Tex en las 5 boeken van hem, een heel goede Nederlandse crime-schrijver! Cel vond ik de beste van hem. Van de nieuwe Noorse thrillerauteur Jo Nesbø las ik 4 titels: De sneeuwman vond ik veruit de beste daarvan.
Van Herman Brusselmans las ik ook 4 boeken. Mijn haar is lang vond ik aangenaam geouwehoer, maar toen had ik het wel voor even gehad met hem.

Van drie boeken moest ik huilen:
  • Hersenschimmen van Bernlef (een dementerende man sterft)
  • De grote zaal van Jacoba van Velde (een oude vrouw sterft)
  • Daan van Tessa de Loo (een hond gaat dood)

  Andere boeken waar ik zeer van genoot waren:
  • Ik weet alles van A.J. Jacobs (een Amerikaan, de naam doet anders vermoeden) vond ik zowel interessant als buitengewoon hilarisch, ik heb af en toe zitten snikken van het lachen. Jacobs gaat hierin de uitdaging aan de hele Encyclopedia Britannica (meer dan 30.0000 bladzijden) van A tot Z te lezen en voltooit dat ook. De impact die dat op hem en zijn omgeving (vrouw, collega's) heeft is groot en leidt tot smakelijke ruzies en pesterijtjes, afijn: lees zelf, het ligt in de ramsj.
  • Villa Serena van Marion Pauw verraste me: een origineel en spannend boek.
  • Bernlef's Buiten is het maandag is een boek dat ik graag eens zal herlezen.
  • De vernedering van Philip Roth: in twee uur tijd gelezen, vier sterren!
Dan tot slot de voor mij allesbeste boeken van 2010:
  • Het Literaire Aardappelschiltaart Genootschap Van Guernsey van Mary Ann Shaffer en Annie Barrows (op locatie gelezen!) is een heerlijk feel good boek
  • Franca Treur met haar debuut Een dorsvloer vol confetti: echt een schitterend lief boek van een jonge schrijfster
  • Maarten 't Hart: De vlieger, een verrukkelijk humoristisch boek!
  • Via Capello 23 van Christiaan Weijts, zo'n boek zou ik zelf willen schrijven. 
Natuurlijk waren er ook (heel) slechte boeken bij. Misschien vermeld ik ze nog eens in een voetnoot, maar ik heb me voorgenomen in 2011 het leven van een zonniger kant te gaan bekijken.

De complete lijst van de 90 boeken (met als extra scans van de omslagen) is in een pdf gezet en is hier te downloaden.